"De mens voelt zich van nature aangetrokken tot drama en geweld"

Hoe kwam u op het idee voor Verloren zoon?
'Ik wilde een boek schrijven over het gevecht van de eenling tegen het systeem, de bureaucratie, en over het risico door dat systeem te worden gemangeld. Gevoelens van machteloosheid en wanhoop zijn het logische gevolg: mooie emoties voor een thriller. Mijn voorkeur gaat altijd uit naar het vertellen van een klein, persoonlijk verhaal. Daarin kun je heel goed een grotere problematiek verbeelden. Juist omdat je het klein houdt, kun je het inzichtelijk maken.'

Hoe is uw fascinatie voor de donkere kant de mens ontstaan?
'Ik denk dat iedereen wordt gefascineerd door die donkere kant. In zeker zin huiveren we liever dan dat we glimlachen, want geluk en veiligheid zijn niet spannend. Wij zijn bij wijze van spreken teleurgesteld als de koorddanser werkt met een vangnet. De mens voelt zich van nature aangetrokken tot drama en geweld. Een schrijver vergroot dat uit, speelt met die fascinatie.'

Hoopt u dat uw lezers iets van uw thrillers leren of ziet u ze als puur vermaak?
'Een boek kan niet meer zijn dan een spiegel. Het is aan de lezer om daarin te willen kijken en het voorbeeld dat een verhaal geeft, op zichzelf te betrekken. Overigens geldt dat ook voor de schrijver. Mischien leert hij niet zijn lezers iets, maar zichzelf.'

Heleen Spanjaard, Margriet 18-02-'11